به نقل از «همشهری آنلاین»

چطور مصرف داروهای ضدافسردگی را قطع کنید؟

تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۵۲۸۶۷

اگر وضعیت شما با مصرف داروهای ضدافسردگی خوب است و عوارض جانبی زیادی ندارید، بسیاری از پزشکان تجویز این داروها را به‌طور نامحدود تمدید می‌کنند - با این فرض که آن‌ها از بازگشت یا عود بیماری افسردگی جلوگیری می‌کنند.

اما عوارض جانبی که شاید در ابتدای شروع مصرف این داروها تحمل می‌کردید - مانند عوارض جنسی (کاهش میل جنسی و مشکل در رسیدن به اوج لذت)، سردرد، بی‌خوابی، خواب‌آلودگی، رؤیاهای زنده، یا احساس غریبگی - ممکن است با گذشت زمان کمتر قابل تحمل شوند، به‌ویژه اگر فکر کنید که حالتان خوب شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تصمیم به قطع مصرف داروهای ضدافسردگی باید با در نظر گرفتن تمام جوانب و با حمایت روانپزشک اتخاذ شود تا اطمینان حاصل شود که داروهایتان را زودهنگام قطع نکرده‌اید و خطر بازگشت افسردگی وجود ندارد. هنگامی که تصمیم به قطع مصرف گرفتید، شما و روانپزشکتان باید گام‌هایی بردارید تا از بروز علائم قطع که ممکن است در اثر کنار گذاشتن ناگهانی این داروها رخ دهد، جلوگیری کنید، یا این علائم را به حداقل برسانید.

چرا علائم قطع ایجاد می‌شود؟

داروهای ضدافسردگی با تغییر میزان‌های ناقل‌های عصبی - پیام‌رسان‌های شیمیایی که به گیرنده‌های روی نورون‌ها (سلول‌های عصبی) در سراسر بدن متصل می‌شوند و بر فعالیت آن‌ها اثر می‌گذارند - عمل می‌کنند. نورون‌ها به‌تدریج به میزان موجود ناقل‌های عصبی عادت می‌کنند، و اگر میزان این ناقل‌ها خیلی سریع تغییر کند، مثلاً در هنگام قطع ناگهانی داروهای ضدافسردگی علائمی از خفیف تا ناراحت‌کننده ممکن است بروز کند.

این علائم به‌طورکلی از لحاظ پزشکی خطرناک نیستند، اما ممکن است ناراحت‌کننده باشند.

در میان داروهای ضدافسردگی جدیدتر، آن‌هایی که بر سیستم سروتونین اثر می‌گذارند - داروهای مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)  و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین (SNRI) - با تعدادی از علائم قطع همراه هستند که اغلب «نشانگان قطع داروی ضدافسردگی یا قطع SSRI» نامیده می‌شوند.

قطع مصرف داروهای ضدافسردگی مانند بوپروپیون (ولبوترین) که بر سیستم‌های سروتونین در مغز اثر نمی‌گذارند – جزء مهارکننده‌های بازجذب دوپامین و نوراپی‌نفرین در مغز هستند - به‌طورکلی راحت‌تر هستند، هرچند برخی بیماران بعد از قطع مصرف آن‌ها تحریک‌پذیری شدیدی پیدا می‌کنند.

بروز علائم قطع دارو به این معنا نیست که شما به داروی ضدافسردگی‌تان اعتیاد پیدا کرده‌اید. فردی که به ماده‌ای معتاد می‌شود، میل شدیدی به به مصرف آن ماده دارد و اغلب نیازمند دوزهای رو به افزایش آن است. در افرادی که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنند، معمولاً میل فزاینده به آن‌ها یا نیاز فزاینده  به بالا بردن مقدار آن‌ها پیدا نمی‌کنند. (البته گاهی یک داروی SSRI تأثیربخشی خود را از دست می‌دهد- پدیده‌ای که «افت اثر پروزاک»  (Prozac poop-out)- نامیده می‌شود- و ممکن است نیاز به بالا بردن دوز یا افزودن یک داروی ضدافسردگی دیگر را ایجاد کند).

علائم قطع مصرف داروهای ضدافسردگی

ناقل‌های عصبی در سراسر بدن فعالیت می‌کنند و ممکن است هنگام قطع یا کاهش بیش‌ازحد سریع دوز داروهای ضدافسردگی، علاوه بر اثرات روانی، اثرات جسمانی نیز تجربه کنید.

شکایات رایج عبارتند از:

گوارشی: ممکن است دچار تهوع، استفراغ، دل‌پیچه، اسهال یا کاهش اشتها شوید.

کنترل عروق خونی: ممکن است بیش‌ازحد عرق کنید، گرگرفتگی داشته باشید یا تحمل گرما برایتان دشوار شود.

تغییرات خواب: ممکن است مشکل خواب و رؤیاها یا کابوس‌های غیرمعمول داشته باشید.

تعادل: ممکن است احساس سرگیجه یا سبکی سر کنید یا احساس کنید که هنگام راه رفتن هماهنگی خوبی ندارید.

کنترل حرکات: ممکن است دچار لرزش، بی‌قراری پاها، ناهماهنگی در راه رفتن و مشکل در هماهنگی حرکات گفتار و جویدن شوید.

عواطف ناخواسته: شما ممکن است‌دچار نوسانات خلقی، بی‌قراری، اضطراب، شیدایی، افسردگی، تحریک‌پذیری یا سردرگمی شوید - حتی ممکن است احساس پارانویا یا افکار خودکشی پیدا کنید.

احساسات عجیب: ممکن است درد یا بی‌حسی داشته باشید؛ ممکن است نسبت به صداها بسیار حساس شوید یا احساس زنگ زدن در گوش خود داشته باشید؛ ممکن است "بنگ‌بنگ مغزی" تجربه کنید - احساسی شبیه وارد شدن شوک الکتریکی به سر - یا حسی که برخی افراد آن را "لرز مغزی" توصیف می‌کنند.

اگرچه برخی از این علائم ممکن است به نظر وحشتناک باشند، نباید اجازه دهید اگر می‌خواهید مصرف داروی ضدافسردگی را قطع کنید، ناامید کنند. بسیاری از علائم نشانگان قطع داروهای SSRI (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین) را می‌توان با کاهش تدریجی دوز طی چندین هفته تا ماه، و گاهی اوقات جایگزین کردن داروهای با نیمه‌عمر طولانی مثل فلوکستین به جای داروهای کوتاه اثر، به حداقل رساند یا از بروز آن‌ها جلوگیری کرد.

داروهای ضدافسردگی که احتمال بروز علائم ناخوشایند در آن‌ها بیشتر است، داروهایی هستند که نیمه‌عمر کوتاه دارند - یعنی سریعتر تجزیه می‌شوند و از بدن خارج می‌شوند، مانند ونلافاکسین (افکسور)، سرترالین (زولوفت)، پاروکستین (پکسیل) و سیتالوپرام (سلکسا).گونه‌های آهسته‌رهش این داروها به‌تدریج وارد بدن می‌شوند اما به همان سرعت از بدن خارج می‌شوند. داروهای ضدافسردگی با نیمه‌عمر طولانی‌تر مانند فلوکستین، در هنگام قطع مصرف مشکلات کمتری ایجاد می‌کنند. (فلوکستین دارای اشکال با آزادسازی تاخیری هم هست که طولانی‌اثرتر هستند، مانند کپسول ۹۰ میلی‌گرمی فلوکسیمید (Floximid) که هفته‌ای یکبار تجویز می‌شود).

علاوه بر تسهیل گذر به مرحله بدون مصرف دارو، کاهش تدریجی دوز خطر عود افسردگی را کاهش می‌دهد. در یک مطالعه دانشکده پزشکی هاروارد، حدود ۴۰۰ بیمار (دو سوم آن‌ها زن) بیش از یک سال پس از قطع مصرف داروهای ضدافسردگی تجویز شده برای اختلالات خلقی و اضطرابی، تحت پیگیری قرار گرفتند. شرکت‌کنندگانی که به سرعت (طی ۱ تا ۷ روز) قطع مصرف کرده بودند، نسبت به افرادی که دوز را به‌تدریج طی ۲ هفته یا بیشتر کاهش داده بودند، احتمال بیشتری داشتند که ظرف چند ماه دچار عود شوند.

چطور داروهای ضدافسردگی را قطع کنید؟

برای قطع داروهای ضدافسردگی، باید گام‌به‌گام عمل کنید و موارد زیر را در نظر بگیرید:

به‌تدریج عمل کنید: ممکن است وسوسه شوید که به‌محض بهبود علائمتان، مصرف داروهای ضدافسردگی را متوقف کنید، اما اگر دارو را بیش‌ازحد زود قطع کنید، افسردگی شما ممکن است عود کند. پزشکان به‌طورکلی توصیه می‌کنند که  بیماران پس از شروع مصرف داروهای ضدافسردگی برای ۶ تا ۹ ماه قبل از تصمیم‌گیری در مورد قطع آن‌ها مصرف آن‌ها را ادامه دهند. اگر ۳ بار یا بیشتر دچار عود افسردگی شده باشید، مصرف داروهای ضدافسردگی حداقل باید ۲ سال طول بکشد.

با پزشکتان در مورد فواید و خطرات داروهای ضدافسردگی در وضعیت خاص خود مشورت و با او در تصمیم‌گیری در مورد چگونگی (و زمان) قطع مصرف آن‌ها همکاری کنید.

قبل از قطع مصرف دارو باید اطمینان داشته باشید که وضعیت کارکردی خوبی دارید، وضعیت زندگی شما پایدار است و می‌توانید با هرگونه افکار منفی احتمالی که ممکن است بروز کند، مقابله کنید. نباید تلاش کنید در هنگام استرس یا در حین تغییر مهمی در زندگی مانند شروع کردن یک شغل جدید یا دچار شدن به بیماری دارویتان را قطع کنید.

برنامه‌ریزی کنید: قطع مصرف داروهای ضدافسردگی معمولاً شامل کاهش تدریجی دوز در بازه‌های زمانی۲ تا ۶ هفته‌ای است. پزشک می‌تواند در مورد نحوه کاهش تدریجی دوز و تجویز داروهای مناسب برای انجام این تغییرات به شما آموزش دهد. برنامه زمانی بستگی به نوع داروی ضدافسردگی مصرفی، مدت‌زمان مصرف آن، دوز فعلی و هرگونه علائمی که طی تغییرات دارویی قبلی تجربه کرده‌اید، دارد. همچنین نگهداری یک "تقویم خلق‌وخو" که در آن روزانه خلق خود را (در مقیاس ۱ تا ۱۰) ثبت کنید، ایده خوبی است.

انجام روان‌درمانی را در نظر داشته باشید: کمتر از ۲۰ درصدی افرادی که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنند، تحت روان‌درمانی قرار می‌گیرند، اگرچه این امر اغلب برای بهبود افسردگی و پیشگیری از عود آن ضروری است. در یک متاآنالیز یا فراتحلیل بررسی‌های کنترل شده به‌وسیله محققان دانشگاه پزشکی هاروارد و سایر دانشگاه‌ها، مشخص شد افرادی که هنگام قطع داروی ضدافسردگی تحت روان‌درمانی قرار می‌گیرند، احتمال کمتری برای عود افسردگی دارند.

فعال بمانید: با تغذیه خوب، تکنیک‌های کاهش استرس و خواب منظم - و به‌ویژه فعالیت بدنی - منابع درونی خود را تقویت کنید. ورزش اثر ضدافسردگی قدرتمندی دارد. نشان داده شده است افرادی که پس از بهبود افسردگی، حداقل هفته‌ای ۳ بار ورزش می‌کنند، بسیار کمتر احتمال دارد که دچار عود افسردگی شوند. ورزش باعث می‌شود سروتونین بیشتری برای اتصال به گیرنده‌های سلول‌های عصبی در دسترس باشد، بنابراین می‌تواند جایگزین تغییرات سطح سروتونین هنگام قطع تدریجی داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین (SSRI) و سایر داروهایی که بر سیستم سروتونین اثر می‌گذارند، شود.

پشتیبانی کسب کنید: هنگام طی این فرایند با پزشک خود در ارتباط باشید. هرگونه علائم جسمی یا عاطفی را که ممکن است مرتبط با قطع مصرف دارو باشد، به اطلاع او برسانید. اگر علائم خفیف باشند، احتمالاً پزشک به شما آرامش خاطر می‌دهد که این علائم موقتی هستند و ناشی از خارج شدن دارو از سیستم بدن شما هستند. (گاهی اوقات تجویز یک دوره کوتاه‌مدت داروهایی به‌جز داروهای ضدافسردگی مانند داروهای آنتی‌هیستامین، آرام‌بخش یا خواب‌آور می‌تواند این علائم را تسکین دهد.) اگر علائم قطع دارو شدید باشند، ممکن است نیاز باشد به دوز قبلی بازگردید و میزان مصرف دارو را آرام تر کاهش دهید. اگر داروی مهارکننده بازجذب سروتونین یا SSRI با نیمه‌عمر کوتاه مصرف می‌کنید، تغییر دادن آن به دارویی با نیمه‌عمر طولانی‌تر مانند فلوکستین ممکن است مفید باشد.

یکی از اعضای خانواده یا دوست نزدیک را در برنامه‌ریزی خود برای قطع دارو دخیل کنید. اگر اطرافیان متوجه باشند که شما در حال قطع مصرف داروهای ضدافسردگی هستید و ممکن است گاهی اوقات تحریک‌پذیر یا گریان باشید، کمتر احتمال دارد آن را موضوعی شخصی تلقی کنند. یک دوست نزدیک یا خویشاوند همچنین ممکن است بتوانند نشانه‌های عود افسردگی را که شما متوجه آن‌ها نیستید، تشخیص دهد.

کاهش دوز دارو را کامل کنید: در روند تدریجی کاهش دوز دارو هنگامی که زمان توقف مصرف دارو می‌رسد، دوز مصرفی شما بسیار ناچیز خواهد بود برخی روانپزشکان یک قرص ۲۰ میلی‌گرمی فلوکستین را در روز بعد از آخرین دوز داروی ضدافسردگی با نیمه‌عمر کوتاه‌تر تجویز می‌کنند تا دفع نهایی آن دارو از بدن با راحتی بیشتری انجام شود، اگرچه این رویکرد در یک کارآزمایی بالینی آزمایش نشده است. 

یک ماه پس از قطع کامل دارو، برای معاینه پیگیری با پزشک خود ملاقات کنید. در این ویزیت پیگیری، او اطمینان حاصل می‌کند که علائم قطع برطرف شده‌اند و هیچ نشانه‌ای از بازگشت افسردگی وجود ندارد. چک‌آپ‌های ماهانه مداوم نیز ممکن است توصیه شود.

کد خبر 790850 برچسب‌ها مجله نکته بهداشتی روز دارو بیماری افسردگی روانپزشکی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: مجله نکته بهداشتی روز دارو بیماری افسردگی روانپزشکی بازجذب سروتونین داروی ضدافسردگی قطع مصرف دارو عود افسردگی داشته باشید نیمه عمر قطع کنید هنگام قطع علائم قطع قطع دارو دوز دارو ناقل ها مصرف آن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۵۲۸۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ نوشیدنی خوشمزه که میل به شکر را در شما به صفر می‌رساند

آفتاب‌‌نیوز :

همه ما کم و بیش به شیرینی‌جات و محصولات شکر علاقه‌مندیم و آنها را مصرف می‌کنیم. برای بعضی حتی ترک آنها با وجود اطلاع از مضراتی که دارد بسیار سخت و نشدنی است.

با این حال باید بدانید هر چیزی مزایا و معایب خود را دارد. خوردن غذاهای شیرین بیش از حد ممکن است شما را شاد و راضی کند، اما همچنین می‌تواند موجب مشکلات سلامتی بیشماری شود، از جمله افزایش خطر پوسیدگی دندان، افزایش وزن و مشکلات سلامت قلب.

طیف گسترده ای از عوامل می توانند بر هوس قند تأثیر بگذارند، از جمله محرک های روانی، نوسانات هورمونی، و انتخاب های غذایی. انتخاب برخی از نوشیدنی ها ممکن است به شما کمک کند به طور طبیعی در شرایط خاص با ولع قند خود مبارزه کنید.

اگر متوجه شدید که هوس شکر دارید، در اینجا هفت نوشیدنی معرفی می‌کنیم که ممکن است بخواهید برای کمک به کاهش اشتیاق خود در نظر بگیرید.

نوشابه های کم قند
نوشابه های کم قند می تواند یک انتخاب موثر برای کسانی باشد که به دنبال کاهش مصرف شکر هستند. این نوشیدنی ها معمولاً حاوی قند کمتری نسبت به همتایان پر قند خود هستند که به طور بالقوه منجر به کاهش مصرف قند می شود. وقتی در حد اعتدال مصرف شوند، می توانند میل به طعم شیرین را بدون رساندن بار کامل قند موجود در نوشابه های معمولی برآورده کنند.

این می تواند به کاهش تدریجی میل بدن به شیرینی کمک کند و به عنوان پله ای برای اتخاذ یک رژیم غذایی سالم با محتوای قند کمتر عمل کند.

برخلاف نوشابه‌های رژیمی که ممکن است از شیرین‌کننده‌های مصنوعی برای طعم شیرین خود استفاده کنند، برخی از نوشابه‌های کم قند مقادیر کمتری شکر را با شیرین‌کننده‌های طبیعی و غیرمغذی مانند برگ استویا ترکیب می‌کنند تا طعمی را که ما می‌شناسیم و دوست داریم ارائه دهند.

آب هندوانه
آب هندوانه می‌تواند تشنگی شما را برطرف کند و در عین حال به شما کمک کند میل به شکر را مدیریت کنید. یک لیوان آب هندوانه طبیعی حدود ۷۰ کالری و صفر گرم شکر دارد.

اما یکی از دلایل اصلی که این نوشیدنی در لیست ما قرار دارد این است که منبع طبیعی منیزیم است. کمبود منیزیم می تواند نقش مهمی در افزایش میل به قند داشته باشد، زیرا این ماده معدنی برای متابولیسم گلوکز ضروری است. بدون منیزیم کافی، بدن می تواند برای تنظیم سطح قند خون مبارزه کند، که منجر به افزایش میل به شیرینی به عنوان منبع انرژی سریع می شود. هر لیوان آب هندوانه ۲۴ گرم از این ماده معدنی مهم را تامین می کند.

آب
بله H۲O ساده قدیمی ممکن است به شما کمک کند میل به شکر را به طور طبیعی و راحت مهار کنید. چرا؟ برخی افراد در حالی که واقعا تشنه هستند فکر می کنند گرسنه هستند. بنابراین، نوشیدن آب هنگام شروع ولع قند ممکن است به شما این امکان را بدهد که عطش خود را رفع کنید و باالتبع، ولع قند خود را مدیریت کنید. چون شاید واقعا نیازی به شیرینی نداشتید و بدنتان فقط یک جرعه آب می خواست!

ماچا
ماچا، پودر ریز آسیاب شده ای است که از برگ های چای سبز مخصوص فرآوری‌شده تهیه می شود و به دلیل طعم منحصر به فرد و فواید سلامتی که دارد محبوبیت زیادی پیدا کرده است. توانایی آن برای کمک به مدیریت میل به شکر ناشی از محتوای بالای اسید آمینه ای که باعث آرامش و تندرستی می شود، در حالی که استرس و اضطراب را کاهش می دهد، که محرک های رایج برای میل به شکر هستند.

اگر طرفدار ماچا نیستید، چای سبز سنتی نیز به همین شکل عمل می کند.

کومبوجا
کامبوجا یک چای تخمیر شده است که به دلیل طعم تند و فواید سلامتی متعدد، به ویژه پتانسیل آن برای کمک به مدیریت سطح قند خون، شناخته شده است. این اثر مفید را می توان به وجود اسید استیک، تولید شده در طی فرآیند تخمیر نسبت داد.

اعتقاد بر این است که اسید استیک حساسیت به انسولین را بهبود می‌بخشد و به بدن اجازه می‌دهد تا از گلوکز به طور مؤثرتری استفاده کند و به طور بالقوه سطح قند خون را کاهش دهد. علاوه بر این، کامبوچا حاوی پروبیوتیک‌هایی است که به میکروبیوم روده سالم‌تر کمک می‌کند – عاملی که با بهبود متابولیسم گلوکز و هوس‌ها و تمایلات غذایی خاص مرتبط است.

داده های دانشگاه جورج تاون نشان داد که نوشیدن کامبوچا با طیف متنوعی از باکتری های پروبیوتیک ممکن است قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش دهد.

سرکه سیب
سرکه سیب وقتی با آب مخلوط شود و برای خوش‌مزه شدن شیرین یا طعم‌دار شوند، به تثبیت سطح قند خون و در نتیجه مدیریت میل به شکر کمک می‌کنند. تصور می شود اسید استیک موجود در سرکه سیب هضم کربوهیدرات ها را کند می کند و منجر به آزاد شدن تدریجی گلوکز در جریان خون می شود.

این فرآیند می‌تواند به کاهش جهش‌های قند خون که اغلب منجر به افزایش میل به قند می‌شود، کمک کند و سرکه سیب را به انتخابی محبوب برای کسانی تبدیل می‌کند که به دنبال حفظ یک رژیم غذایی متعادل و مدیریت مصرف قند خود هستند.

آب سم‌زدا
آب سم‌زدا یک راه با طراوت برای هیدراته ماندن با اضافه کردن میوه ها، سبزیجات و گیاهان دارویی به آب سرد است. این فرآیند نه تنها طعم آب را بیشتر و آن را جذاب‌تر می‌کند، بلکه اسانس‌ها و مواد مغذی آنها را نیز در خود جای می‌دهد.

وقتی نوبت به مدیریت میل به شکر می رسد، آب سم‌زدا می تواند انتخاب خوبی باشد. شیرینی طبیعی میوه‌هایی مانند انواع توت‌ها، هندوانه یا مرکبات می‌تواند میلتان به شیرینی را بدون مصرف قندهای افزوده کم کند.

منبع: خبرگزاری ایسنا